Trouw aan het afgebeelde personage, heeft zijn standbeeld niet stilgestaan maar al wat rondgereisd, niet tussen Italië en Engeland, maar binnen de stad Antwerpen.

Vandaag staat Anthony Van Dyck in deze voetgangerszone meer dan levensgroot, gekleed naar zijn tijd, steunend op een ovalen lijst en een bundel tekenpapier. Krijgt hij zo de eer die hem toekomt?

In het verdere verloop van deze wandeling staan we vlak bij de Academie, aan de huidige Mutsaard­straat; als schilder stond hij daar op zijn plaats, des te meer in de nabijheid van zijn allereerste atelier.

Jordaens en van Dyck hielden mekaar daarna gezelschap aan de huidige Franklin Rooseveltplaats; die heen-en-weer verplaatsingen van hun monumenten zijn het gevolg van het stadsverkeer, zowel tram als auto! Zelfs hier op de Meir stond Anthony ooit dichter bij het huis van Rubens.

Wat we vandaag internationale uitstraling noemen, gold zeker voor de barokschilders van de 17e eeuw: studiereizen naar Italië, opdrachten voor de hofhouding van regionale landsheren, voor de koninklijke paleizen van Frankrijk en Engeland én evengoed voor de stadsbesturen en stadhouders van de Republiek der Verenigde Nederlanden.

Enkele passen hiervandaan, kan je David Teniers de Jonge begroeten, de stichter van de genoemde Academie, waar hij ook eerst in de tuin opgesteld stond. De nieuwe opleiding in die schilderschool doorbrak de relatie leermeester-leerling waarop de Sint-Lucasgilde tot dan gesteund had.

Al die initiatieven dateren van de tweede helft van de 19e eeuw, tijdperk van de romantiek die teruggrijpt naar een roemrijk verleden en veel van onze populaire beeldvorming tot nu bepaalt.

Route Oost: wandel de Meir op, tot rechtsaf Eikenstraat. Je loopt de weg die Rubens van thuis naar zijn parochiekerk, Sint-Jacob, gebruikte. Indien de toegang vlak voor jou nog gesloten is, ga je linksom de Lange Nieuwstraat en rechtsom de Sint-Jacobsstraat, voor de hoofdingang (afhankelijk van restauratiewerkzaamheden).